Falen leidt zeker niet altijd tot een succes. Falen werkt echter op vele mysterieuze manieren die vaak eerder tot meer wijsheid en verrijking dan tot succes leiden. Te denken valt aan onder andere de magnetron, brandy, Teflon en zelfs de chocolade chip cookies. In dit artikel gaan we in op drie “fuck-ups” (als je ze zo wilt noemen), farmaceutische ontdekkingen die aanleiding waren voor verder wetenschappelijk onderzoek, of werden gecommercialiseerd tot belangrijke medicijnen in de detailhandel, of op zijn minst wetenschappers wakker schudden met onverwachte plotwendingen in de farmaceutische industrie:
Schimmelproblemen
Hoewel een paar wetenschappelijke artikelen in het verleden het idee hebben gesuggereerd dat schimmels en bacteriën epische gevechten tegen elkaar hebben, was het Dr. Alexander Fleming die de bal zonder dat hij het wist aan het rollen bracht en deze theorie in 1928 testte.
De bacterioloog werkzaam in het St. Mary’s ziekenhuis in Londen kwam terug na een zomervakantie in Schotland, maar ontdekte dat er een rommelig en beschimmeld probleem groeide op sommige petrischalen die hij in zijn laboratorium had achtergelaten.
Het was namelijk zo dat een kolonie “Staphylococcus Aureus” (een slechte, slechte bacterie die veel ziekten veroorzaakt) werd overdonderd door een schimmel genaamd “Penicillium Notatum”. Na een snelle blik op de microscoop ontdekte Fleming dat de schimmel de groei van de ziekteverwekker verhinderde. Na dit ongeluk doelbewust meermaals te hebben herhaald, bevestigde hij deze ontdekking met succes.
“Toen ik net na zonsopgang op 28 september 1928 wakker werd, was ik zeker niet van plan om alle medicijnen te revolutioneren door ’s werelds eerste antibioticum of bacteriedoder te ontdekken. Maar ik denk dat dat precies was wat ik deed.”
Omdat Alexander op het punt stond met pensioen te gaan en niet de voldoende middelen had om het primaire ingrediënt te isoleren, gingen sommige andere onderzoekers door met het testen en ontwikkelen van het eindproduct dat we allemaal kennen: Penicline, dat klaar was na 14 jaar tests en onderzoeken na de aanvankelijke ontdekking van Fleming.
Ten slotte ontving Dr. Alexander Fleming in 1945 de Nobelprijs voor zijn ontdekking, niet zonder ons vooraf te waarschuwen dat deze nieuwe medische mijlpaal een antimicrobiële resistentie zou kunnen ontwikkelen (wat een huidig probleem is in de maatschappij).
Opvallende broek
Toen een verpleegster eind jaren negentig testpatiënten voor Pfizers nieuwe medicijn controleerde, ontdekte ze iets ongewoons. Sommigen van hen lagen op hun buik en hadden behoorlijke plaatsvervangende schaamte…
Ze merkte al snel dat veel patiënten erecties hadden.
Na enkele succesvolle testen op dieren en het bewijzen dat er geen secundaire effecten waren, besloot de firma Pfizer de stof Sildenafil te gaan testen op mensen, een veelbelovend ingrediënt dat de bloedvaten van het hart kan verwijden door het PDE-5-eiwit te blokkeren, een mogelijke oplossing voor de behandeling van cardiovasculaire problemen. Maar blijkbaar besloot Sildenafil om andere delen van de bloedvaten van het lichaam te verwijden…
Ze bleven testen op meer vrijwilligers en behaalden hetzelfde resultaat. Op dat moment besloot de directeur van ontdekkingsonderzoek van Pfizer, Ian Osterloh en zijn team, door te gaan en te kijken waar deze ontdekking hen zou brengen. Omdat de cardiovasculaire problemen met dit nieuwe medicijn slechts in geringe mate waren opgelost, kozen ze ervoor om de nieuwe pilot te richten op de behandeling van erectiestoornissen.
“Ik was net zo verrast als iedereen toen mijn onderzoek naar een mogelijke behandeling voor hartaandoeningen een bijwerking aan het licht bracht die een revolutie op het gebied van seksuele gezondheid veroorzaakte.” – Dr. Ian Osterloh
De geruchten over dit nieuwe medicijn verspreidden zich onverwachts, resulterend in brieven van impotentiepatiënten die de strijd en de gevolgen van het leven met erectiestoornissen uitlegden: de frustratie, schaamte, de impact op hun relaties en hoe wanhopig ze waren voor een effectieve behandeling.
Deze brieven overtuigden Pfizer om door te gaan met het onderzoek en het dure en lange proces om een vergunning te krijgen een boost te geven.
In 1998 werd Viagra officieel gelanceerd en heeft het de afgelopen 20 jaar ongeveer 62 miljoen mensen geholpen. Tot vorig jaar aan toe, want het patent van Pfizer liep in 2020 af. (Betaalbare erecties voor iedereen, ja!)
Fantastische foto’s, vormen en lachkicks
In de Middeleeuwen stierven mensen in Europa door ergotisme (ook bekend als St. Anthony’s Fire): convulsies, vallende ledematen, dementie en hallucinaties waren de belangrijkste symptomen voor de dood. Moederkoren, een schimmel die op rogge voorkomt, veroorzaakte deze vreselijke ziekte.
En alhoewel het misschien vreselijk klinkt, ontdekten mensen al snel dat moederkoren een goede remedie was om bloedingen na de bevalling te stoppen en een geweldige manier om bevalling op te wekken.
Dit merkwaardige welwillende effect op dit verwoestende middel, moedigde professor Arthur Stoll aan om het actieve ingrediënt te isoleren waarvan hij geloofde dat het de ademhalings- en bloedsomloop zou kunnen stimuleren.
Jaren later richtte Stoll zijn eigen laboratorium op en nam hij Albert Hoffman in dienst, die de missie van Stoll daarna voortzette. Na een verwarrend en lang proces van zuivering en vele resulterende gesynthetiseerde stoffen (wat we niet zullen uitleggen omdat we geen wetenschappers zijn), verkreeg Hoffman (bij zijn 25e poging) een stof genaamd LSD-25 (lyserginezuur diethylamide).
Deze stof was bedoeld om de bloedsomloop te stimuleren, maar veroorzaakte slechts een paar gek gedragende en overactieve laboratoriumratten, waardoor heer Hoffman het onderzoek voor 5 jaar naast zich neerlegde, maar hem liet nadenken over de uitkomst.
In 1943, gedreven door nieuwsgierigheid, gaf Hoffman LSD een maar liefst 26e kans, en probeerde hij de stof opnieuw te synthetiseren, deze keer moest hij stoppen vanwege een vreemde duizeligheid en meedogenloze sensatie, gevolgd door een “ononderbroken stoom van fantastische foto’s, buitengewone vormen met een intens, caleidoscopisch kleurenspel. “
“Ik koos niet voor LSD, LSD vond en riep mij.” – Dr. Albert Hoffman
Een paar dagen later, bij een gewaagde (of misschien domme) poging om de ervaring te registreren, slikte Hoffman (om 4:20 pm!) een gecontroleerde dosis LSD-25 in en registreerde hij zijn ontdekkingen: duizeligheid, hallucinaties en een oncontroleerbare behoefte om te lachen.
Na de ontdekking reed dr. Hoffman terug naar huis op zijn fiets, wat uiteindelijk een iconische date werd voor LSD-enthousiastelingen: de Bicycle Day!
Terwijl hij werd getest voor de behandeling van depressie en angst, explodeerde LSD-koorts in de jaren 60, als een grappige substantie om tijd met vrienden door te brengen, en Hoffman was getuige van de demonisering en het verbieden van zijn substantie als medische oplossing door de VN en de Verenigde Staten.
Het potentieel van LSD voor medicinale doeleinden is nog niet helemaal bekend. Maar wat zeker is, is dat er in deze ontdekking flink gelachen werd.
Dus … wat hebben we geleerd? Wees niet bang voor een fout, probeer het 25 keer indien nodig, je krijgt misschien niet wat je verwacht. En als we falen, kunnen opwindende mogelijkheden en ontdekkingen zich aan ons openbaren!
Bronnen o.a. Evergreen (EN), FuckUpNights (EN), NCBI (EN), NRC (NL), Reason (EN)
