Nederland – door Mr. Kaj Hollemans (KH Legal Advice) (columns KHLA).
Na de laffe moordaanslag op Peter R. de Vries is het debat over het drugsbeleid in alle hevigheid losgebarsten. Peter R. de Vries was een voorstander van het legaliseren van drugs. Alleen daarmee kan de criminaliteit effectief worden bestreden, vond hij, want daarmee ontneem je criminelen hun verdienmodel.
De voorzitter van de Nederlandse Politiebond, Jan Struijs, erkent dat de politie uiteindelijk niet veel kan doen in de strijd tegen drugscriminelen, ondanks alle inzet. Hij pleitte in Nieuwsuur voor het kijken naar het vrijgeven van drugs, gecombineerd met goede gezondheidszorg en preventie. Ook andere media, zoals het AD en de NRC twijfelen aan de huidige, repressieve aanpak en stellen vast dat de war on drugs op lange termijn niet te winnen valt.
Ik sluit me hierbij aan. Het is tijd voor een radicaal andere aanpak. Het verdienmodel van drugscriminelen pak je niet aan met strengere straffen, meer verboden en hogere boetes, want daarmee bereik je juist het tegenovergestelde. Het uiteindelijke resultaat van de oorlog tegen drugs is dat de gewelddadigste criminelen de top bereiken, aldus criminoloog Tom Decorte.
Het verdienmodel van drugscriminelen kun je het beste aanpakken door de productie, de distributie en de verkoop van illegale drugs te legaliseren, te reguleren en te controleren, door mensen goed te informeren over de risico’s die verbonden zijn aan het gebruik van bepaalde drugs en door belasting te heffen, waarmee je de voorlichting en preventie kunt financieren. Net zoals nu bij online gokken gebeurt. In juni 2021 zei minister van VWS, Tamara Van Ark (VVD), daarover nog het volgende:
“Het idee is dat je, als er iets gebeurt, dat reguleert, dat je er toezicht op kunt houden, dat je er regels voor kunt stellen en dat je ervoor kunt zorgen dat er met de opbrengsten iets goeds gebeurt.” Waarom geldt die aanpak wel voor het ene (net zo verslavende, net zo destructieve en net zo criminogene) dossier, maar niet voor het andere?
Manifest
Ook veel burgemeesters vinden dat het verdienmodel van drugscriminelen moet worden aangepakt. De eerste stap is de legalisering en regulering van teelt, verkoop en gebruik van cannabis. De burgemeesters komen binnenkort met een manifest. In 2020 stelden wetenschappers al voor om het over een andere boeg te gooien, met het manifest voor een realistisch drugsbeleid. Dat manifest werd gesteund door D66 en door veel prominente Nederlanders, waaronder Peter R. de Vries.
Tweede Kamer
Je zou denken dat Kamerleden die verantwoordelijk zijn voor het drugsbeleid de maatschappelijke discussie over het drugsbeleid op de voet volgen en dat zij bereid zijn na te denken over de beste aanpak. Maar op de laatste dag voor het zomerreces stemde een ruime meerderheid van de Tweede Kamer in met een motie van het CDA en de ChristenUnie waarbij het kabinet wordt opgeroepen om zowel lachgas als Nieuwe Psychoactieve Stoffen te verbieden, de wijzigingen van de Opiumwet begin september naar de Kamer te sturen en structureel extra geld beschikbaar te stellen voor de uitvoering en handhaving van beide voorstellen. Niet geheel toevallig zijn de twee bewindspersonen die verantwoordelijk zijn voor het drugsbeleid van het CDA (Grapperhaus) en de ChristenUnie (Blokhuis).
Een meerderheid van de Kamer wil dus dat het demissionaire kabinet haast maakt met het verbod op lachgas en het verbod op designerdrugs. Hoe is dat in godsnaam mogelijk, gezien de huidige maatschappelijke discussie rond het drugsbeleid en alle signalen dat een verbod de drugscriminaliteit alleen maar verergert? De handhaving van illegale middelen is nu al een probleem. Dat los je niet op door meer middelen te verbieden, want dan moet je nog meer handhaven. Door drugs te legaliseren maak je juist capaciteit vrij bij de politie voor andere misstanden.
De heer D.R. Ugsdealer was zelfs zo blij met het recente verbod op 3-MMC dat hij een openbare dankbrief heeft geschreven aan de leden van de Tweede Kamer, waarin hij de Kamerleden aanspoort om nog meer drugs te verbieden. Met elk verbod nemen zijn inkomsten toe, want een verbod treft niet het verdienmodel van drugscriminelen, het maakt ze alleen maar rijker.
Verslaving
Kamerleden lijken inmiddels zelf verslaafd te zijn aan verbieden. Ze doen het niet met tegenzin, ze genieten ervan, ze doen het omdat het goed voelt. Kijk maar eens naar de twitter feed van de Kamerleden van het CDA en de ChristenUnie. Triomfantelijk kondigen ze daarop het nieuwste verbod aan! Het enige probleem, net als bij alle andere verslavingen, is dat het goed voelt, totdat het effect is uitgewerkt. En dan moet je opnieuw scoren. Nog een shot! Nog een verbod! Wat een genot!
Ik wens Anne Kuik en Mirjam Bikker veel sterkte bij het herkennen en erkennen van hun verslaving. Erkenning opent de weg naar het zoeken van hulp. Gelukkig kent Nederland uitstekende instellingen voor verslavingszorg waar de volksvertegenwoordigers terecht kunnen, instellingen die overigens ook voorstander zijn van het legaliseren en reguleren van drugs.
