Al ruim vijftien jaar vertrouwt pijnpatiënt Piet de Nennie op medicinale wiet. Nu zijn zorgverzekeraar de ‘mediwiet’ vanaf januari niet meer vergoedt, doet hij een beroep op de gemeenteraad.
Met een pipetje druppelt Piet de Nennie (58) de zelfgemaakte cannabisolie onder zijn tong. Tegen de pijn, legt hij uit. De oorzaak van zijn kwelling, de spierziekte die hij al jaren met zich meedraagt, wordt zichtbaar als De Nennie in zijn ochtendjas naar de keuken strompelt om koffie te zetten.
“Op mijn zevende begon ik een beetje slordig te lopen,” verklaart hij zijn moeizame tred. Lange tijd kon hij vrij ongehinderd leven met zijn ziekte: De Nennie had een jong gezin en een drukke baan als coffeeshopeigenaar. Tot hij achttien jaar geleden plots in elkaar stortte. “Ik kon niets meer. Sindsdien heb ik permanent pijn.”
De pijn is nooit weg, maar is door cannabis wel handelbaar
Loodzware pijnstillers en spierontspanners kreeg De Nennie voorgeschreven, maar die zetten geen zoden aan de dijk. In zijn zoektocht naar alternatieven probeerde hij paddo’s. “Dat was de eerste keer dat ik weer gestrekt in bed kon liggen. Maar ja, je kunt niet wekelijks paddo’s nemen.”
Na overleg met zijn huisarts en neurologen stapte de inwoner van Escamp over op medicinale cannabis. Niet het wisselvallige spul van de coffeeshop, maar de laboratoriumwiet van Bedrocan, het enige bedrijf dat van de overheid mag telen. “De pijn is nooit weg, maar door cannabis wel handelbaar.”
Niet vergoed
Die verlichting dreigt hem nu te ontvallen. Als laatste zorgverzekeraar stopt Nationale-Nederlanden per 1 januari met het vergoeden van zijn mediwiet. Eigenlijk heeft de verzekeraar cannabis al geschrapt uit het aanvullende pakket, maar De Nennie geniet nog een jaar uitstel. Binnenkort moet ook hij zijn cannabis uit eigen zak betalen, met geld dat hij niet heeft.
Daarom heeft hij, gebruikmakend van zijn spreekrecht, de gemeenteraad een brief geschreven waarin hij toestemming vraagt om zelf te telen voor eigen gebruik. “Meerdere burgemeesters hebben patiënten ontheffing verleend,” weet hij.
Zo stemde een Twentse gemeenteraad unaniem in met een motie die chronisch patiënt Bart Hissink thuiskweek toestaat. Ook in Tilburg is thuisteelt in sommige gevallen mogelijk. Dus hoopt De Nennie op medeleven van de Haagse gemeenteraad. “Mijn levenskwaliteit ligt nu in handen van een verzekeringsmaatschappij,” verzucht hij.
Artsen schrijven zo vaak middelen voor waarvoor het wetenschappelijk bewijs nog onvoldoende ondersteunend is
Zoals De Nennie zijn er velen. Patiënten die een circuit van medicijnen en therapieën hebben doorlopen, om uiteindelijk soelaas te vinden bij cannabis. Huisartsen schrijven het middel steeds vaker voor: 50.000 keer in 2017, tegenover 10.000 in 2012. Desondanks, of misschien wel daarom, zijn de voorschriften deze zomer aangescherpt.
‘Voor pijnvermindering of verbetering van levenskwaliteit is er onvoldoende wetenschappelijk bewijs om cannabis te kunnen aanraden,’ aldus de nieuwe richtlijn van de beroepsvereniging. Voortaan geven huisartsen mediwiet alleen nog op recept als iemand stervende is, luidt het devies.
Stervende patiënten
Een onnodige restrictie, vindt Paul Lebbink van Transvaal Apotheek. “Artsen schrijven zo vaak middelen voor waarvoor het wetenschappelijk bewijs nog onvoldoende ondersteunend is. Waarom dan zo expliciet cannabis ontraden?”
De afweging om stervende patiënten wél cannabis op recept te geven, vindt de Haagse apotheker merkwaardig. Dit impliceert immers dat het middel helpt tegen pijn. “Dan is het vreemd dat cannabis in andere levensfasen niet is geoorloofd.” Lebbink’s apotheek is een van de vier in Nederland die zelf cannabisolie bereiden, op basis van Bedrocan-wiet. Per dag verstrekt hij het middel aan vijftig mensen, merendeels pijnpatiënten. “Zij rapporteren terug dat ze er baat bij hebben.”
Met de keuze om medicinale cannabis niet meer te vergoeden, volgt Nationale-Nederlanden het Zorginstituut, zegt een woordvoerder. Dat zag twee jaar terug nog geen (wetenschappelijke) aanleiding om cannabis te gaan vergoeden vanuit de basisverzekering. “Nationale Nederlanden heeft op grond hiervan besloten geen uitzondering meer te maken met de aanvullende verzekering,” aldus de woordvoerder.
Financiële belangen
Hij laat in het midden welke financiële overwegingen meespelen. En ja, die spelen mee. Voorheen vergoedden verzekeraars de mediwiet van aanvullend verzekerde patiënten uit het potje van de basisverzekering, legt apotheker Lebbink uit.
“Voor die administratieve werkwijze kregen ze een tik op de vingers van de minister.” Blijkbaar achten verzekeraars het niet rendabel om cannabis te vergoeden uit het potje van de aanvullende premies.
Ik wil niet terug naar oxycodon en spierontspanners.
Maandelijkse kosten
De maandelijkse kosten: 750 euro. In zijn brief vraagt hij de gemeenteraad toestemming om vijftien planten binnenshuis te telen. Een fors aantal: andere patiënten kregen een vrijbrief voor maximaal vijf planten. “Dat gaat gewoon niet,” voorziet De Nennie. Het liefst zou hij een tentje in zijn huurhuis opzetten voor zelfkweek. Geen buurman die daar een punt van maakt. Maar wil hij niet in moeilijkheden komen met de politie en de woningbouw, dan heeft hij de zegen van de raad nodig.
“Ik wil niet terug naar oxycodon en spierontspanners, om de rest van mijn leven als zombie op de bank te liggen.”
Lees het volledige artikel op denhaagcentraal.net (Bron)
