‘Far out‘, de jaren zestig zijn terug! Je zou het bijna denken als je de nieuwe pageturner van Michael Pollan leest. In Verruim je geest verkent de Amerikaanse journalist en filosoof de renaissance die lang verguisde psychedelische drugs als LSD momenteel doormaken in de Verenigde Staten. Zo publiceerde The New York Times recentelijk verscheidene artikelen over de indrukwekkende resultaten van psychedelica bij de behandeling van depressie, verslaving en angststoornissen.
Pollan, een intellectuele veelvraat die eerder prachtige boeken schreef over eten, voedsel en koken, was zelf net te jong om de Summer of Love en Woodstock bewust mee te maken. Ook had hij behalve wat jeugdige experimenten met paddo’s weinig ervaring met drugs. Maar zijn interesse was gewekt, zeker toen hij las over de spirituele, en soms mystieke ervaringen die mensen hadden onder invloed van de middelen. Zo’n ervaring kon hij als beginnende zestiger met zijn ingesleten mentale gewoonten ook wel gebruiken, schrijft hij in zijn voorwoord. Het was tijd om ‘de sneeuwbol eens op te schudden’.
Zoals altijd gaat Pollan grondig te werk. In de eerste hoofdstukken van zijn boek beschrijft hij de korte periode – van halverwege de jaren vijftig tot midden jaren zestig – waarin LSD, paddo’s en andere psychedelica werden omarmd door een deel van het Amerikaanse medische establishment. Hoe ze de creativiteit van popmuzikanten, kunstenaars en schrijvers als Aldous Huxley beïnvloedden, en een symbool werden van de tegencultuur. En hoe de overheid de deuren naar een hoger bewustzijn abrupt weer dichtgooide toen de duistere kant van de middelen aan het licht kwam: slechte trips, psychoses, zelfmoorden. Eind 1966 was het wetenschappelijke psychedelica-onderzoek zo goed als ter ziele. Kwade pier is in Pollans ogen drugsgoeroe Timothy Leary, de Harvard-hoogleraar die te snel te veel wilde en met zijn grote mond en ‘fratsen’ morele paniek veroorzaakte.
Steve Jobs was een enthousiast gebruiker van LSD, evenals internetpionier Stewart Brand. In hun kielzog volgden vele anderen, die onder invloed van psychedelica de meest wilde ideeën kregen.
Met een bewonderenswaardige mengeling van journalistieke distantie en aanstekelijk enthousiasme portretteert Pollan ook de kleurrijke pioniers van de psychedelische scene. Zoals paddenstoelengoeroe Paul Stamets, die denkt dat paddenstoelen de oplossing zijn voor kanker, bioterrorisme en bijensterfte, en die het verrassend vaak bij het rechte eind blijkt te hebben. Of bankier R. Gordon Wasson, die als vicevoorzitter van J.P. Morgan in 1957 de paddo populair maakte in de westerse wereld met een artikel in het blad Life. Of de steevast in paramilitair uniform gestoken miljonair Al Hubbard, die fabrikant Sandoz zover krijgt hem een onvoorstelbare hoeveelheid LSD te leveren. Die hij vervolgens verspreidt onder vrienden in Hollywood en Silicon Valley.
Over de auteur
Michael Pollan (63) is een Amerikaanse journalist, filosoof en auteur van onder meer Een pleidooi voor echt eten. Hij geeft les aan Berkeley University in Californië en schrijft regelmatig voor The New York Times Magazine. Hij won onder andere de James Beard Award for Food Writing.
Zo legt Pollan ook de link met onze huidige cultuur. Want, zo benadrukt hij, de invloed van psychedelica op de digitale revolutie valt nauwelijks te overschatten. Steve Jobs was een enthousiast gebruiker van LSD, evenals internetpionier Stewart Brand. In hun kielzog volgden vele anderen, die onder invloed van psychedelica de meest wilde ideeën kregen. Zoals Brand het formuleert: ‘LSD gaf ons als het ware toestemming om met zijn allen idiote dingen uit te proberen.’
Lees het volledige artikel op fd.nl (Bron)
