The Summer of Drugs

1,3K

Nederland – door Mr. Kaj Hollemans (KH Legal Advice) (@KHLA2014).

Afgelopen zomer is er weer het nodige gebeurd op het gebied van drugsbeleid.

Wietproef in Nederland

Het kabinet heeft 10 gemeenten aangewezen die mee gaan doen aan het experiment met gereguleerde wietteelt: Arnhem, Almere, Breda, Groningen, Heerlen, Hellevoetsluis, Maastricht, Nijmegen, Tilburg en Zaanstad. In totaal gaat het om 79 coffeeshops, die straks allemaal bevoorraad worden door telers die door de Staat zijn aangewezen. De kaart hieronder geeft een mooi overzicht van de geografische spreiding binnen Nederland.

Uiteindelijk hebben 23 van de in totaal 355 gemeenten laten weten dat ze interesse hadden in deelname aan de wietproef. Een deel van die gemeenten zal als controlegemeente worden betrokken bij het experiment.

Nu is het zaak dat het wetsvoorstel experiment gesloten coffeeshopketen snel door de Eerste Kamer wordt behandeld. Pas daarna kunnen de telers worden aangewezen. De Eerste Kamercommissie voor Justitie en Veiligheid heeft op 2 september 2019 de nadere memorie van antwoord ontvangen. Op 10 september 2019 wordt de nadere procedure besproken. De Eerste Kamercommissie bepaalt dan hoe de verdere voorbereiding verloopt en wanneer de plenaire behandeling van het wetsvoorstel plaatsvindt.

Nieuwe oorlog tegen drugs

Naast het bericht dat er minder festivals georganiseerd moeten worden om drugsgebruik tegen te gaan en een onderzoek van The Economist waaruit bleek dat het legaliseren van wiet leidt tot meer verkoop van chips en tot minder verkoop van alcoholhoudende drank, werden we aan het einde van de zomer opgeschrikt door een ‘alarmerend’ rapport van hoogleraar Pieter Tops en onderzoeksjournalist Jan Tromp, met de titel de ‘Achterkant van Amsterdam’.

Volgens het rapport wordt in Amsterdam jaarlijks voor 75 miljoen euro aan cocaïne gebruikt. Er worden miljarden verdiend en met drugsgeld worden huizen, winkels en horecatenten gefinancierd. Regelmatig wordt er grof geweld gebruikt. Jongeren worden ingezet om bij illegale transacties op de uitkijk te staan of te dienen als drugskoerier. De hoofdstad is in de greep van de georganiseerde misdaad en de strijd daartegen is zo goed als verloren.

We kennen de heer Tops van eerdere bestsellers, waarin hij beweerde dat de Nederlandse omzet in synthetische drugs minimaal 18,9 miljard zou bedragen. Dat rapport bleek bij nader inzien voor een groot deel te zijn gebaseerd op drijfzand en dat is bij dit rapport niet anders. In een uitstekende analyse van het rapport concludeert Bart de Koning van Follow The Money dat het rapport aan elkaar hangt van aannames, horen zeggen, krantenknipsels, anonieme bronnen en niet te controleren beweringen.

Gelukkig zijn de dames en heren politici in Den Haag niet zo kritisch. Zij zien vooral hun (morele) gelijk bevestigd in dit rapport en kondigen een nieuwe oorlog tegen drugs aan, waarbij niemand wordt ontzien, ook de gebruikers niet. Die moeten zich schamen, want met hun gedrag houden zij de criminaliteit in stand. Tijdens het vragenuurtje in de Tweede Kamer op 3 september jl. verwoordde mevrouw Van Toorenburg (CDA) het als volgt: “Als we, naast de maatregelen die de minister terecht neemt, niet tegelijkertijd ook de gebruikers aanspreken, dan gaan we deze oorlog niet winnen.” Er moet een voorlichtingscampagne komen en een steviger aanpak van gebruikers, door hen de toegang tot festivals te ontzeggen en hogere straffen in te voeren.

Volgens Ton Nabben (HvA) toont het moreel appel aan de gebruikers vooral de machteloosheid aan van de bestuurders. In reactie op alle Haagse hysterie geeft Tom Blickman (TNI) aan dat een nieuwe oorlog tegen drugs volkomen zinloos is. Zonder regulering van de drugsmarkt zal de aanpak van de georganiseerde misdaad mislukken. Hij trekt lessen uit het verleden en constateert dat het “naïef is te veronderstellen dat met het constant herhalen van mislukt beleid het deze keer wel gaat lukken”.

Zelfs Peter R de Vries (RTL) vindt dat de Nederlandse politiek moet leren omgaan met de realiteit. Er worden nu eenmaal drugs gebruikt in Nederland. “De minister kan wel roepen om nog meer politieteams en nog hardere straffen. Maar we hebben de afgelopen veertig jaar in de VS met de war on drugs gezien dat dat totaal geen effect heeft. Er is niets veranderd.”

Hun boodschap is helaas niet besteed aan de politie(k). Om stevig te kunnen ingrijpen in de strijd tegen drugscriminaliteit moeten sommige privacyregels zelfs overboord worden gegooid, aldus de Amsterdamse politiechef Frank Paauw.

Het CDA wil zelfs dat er in Nederland een speciale anti-drugsorganisatie komt. Dat nieuwe team moet zelfs  ‘doorzettingsmacht’ krijgen om aan informatie over criminelen te komen. Als daar juridische belemmeringen voor zijn, dan moeten die worden weggenomen. Kortom, om de rechtstaat te beschermen moet deze worden afgeschaft.

Propaganda uit Tilburg

Het wordt hoog tijd dat de relatie tussen de Tilburg University en het CDA een keer aan de orde wordt gesteld. Hoogleraar Pieter Tops en Tweede Kamerlid Madeleine van Toorenburg hebben allebei een link met de Tilburg University, net als veel andere prominente leden van het CDA. Het lijkt verdacht veel op afgesproken werk. Tops publiceert een rapport met een conclusie die nauw aansluit bij de retoriek van het CDA. Vervolgens kondigt het CDA strenge maatregelen aan, onder verwijzing naar het rapport van Tops.

Hier is ooit een prachtige term voor bedacht: propaganda. Dat is een vorm van communicatie waarbij door de belanghebbende partij wordt getracht aanhangers voor haar gedachtegoed te winnen door het bespelen van de publieke opinie. Dit wordt bewerkstelligd door het bewust verspreiden van eenzijdige of verzonnen informatie.

Door de rapporten van Pieter Tops worden we steeds verder een zinloze oorlog tegen drugs ingezogen; een oorlog gebaseerd op aannames en drijfzand. Ook wat dat betreft is de oorlog tegen drugs net een echte oorlog. Het manipuleren en ontkennen van de feiten hebben we eerder gezien bij de Vietnam-oorlog en bij de rechtvaardiging van de Irak-oorlog, waarbij werd gesproken over de aanwezigheid van massavernietigingswapens, die achteraf helemaal niet bleken te bestaan.

Er zijn genoeg alternatieven denkbaar voor de oorlog tegen drugs, zoals het gereguleerd verstrekken van XTC. Daarmee bied je gebruikers een alternatief, zodat zij zich niet meer hoeven te wenden tot criminelen. Meer repressie en zero tolerance hebben juist een averechts effect. Volgens het World Drug Report van de Verenigde Naties was er nog nooit zo veel cannabis, cocaïne en synthetische drugs op de markt tegen zulke lage prijzen en met zo’n hoge zuiverheid. De enige uitkomst van deze nieuwe oorlog tegen drugs is dat straks nog meer mensen drugs zijn gaan gebruiken, dat drugs nog beter en goedkoper zijn geworden en dat criminelen nog meer geld gaan verdienen. En dat allemaal dankzij de propaganda van Pieter Tops en het CDA.