Microdoseren lijkt misschien een recent fenomeen, maar de geschiedenis hiervan is bijna net zo oud als moderne psychedelica. Albert Hoffman, een chemicus uit Zwitserland, die de eerste persoon was die LSD synthetiseerde en innam, geloofde dat “zeer kleine doses, hooguit 25 microgram LSD, nuttig zouden kunnen zijn als een antidepressiva”.
Hoewel microdosering de afgelopen jaren in populariteit is gestegen, mede dankzij de populariteit bij tech bros uit Silicon Valley, wordt het al jaren gedaan door ondergrondse psychonauten. Recente onderzoeken naar de relatie tussen depressie en psychedelische drugs hebben een nieuwe interesse binnen de praktijk gecreëerd, waardoor het aantal zoekopdrachten op internet naar microdosering de afgelopen vijf jaar is vertienvoudigd.
Wat is microdoseren?
Voor beginners kan microdosering verwarrend lijken. In een eenvoudige bewoording is microdosering; het nemen van een sub-perceptuele dosis van een stof, om de fysiologische werking ervan te testen of ervan te profiteren, daar waar ongewenste bijwerkingen worden geminimaliseerd.
Mensen hebben geëxperimenteerd met het microdoseren van diverse stoffen, maar voornamelijk experimenteren mensen met het nemen van kleine hoeveelheden psychedelische drugs, zoals psilocybine-bevattende paddo’s of LSD.
Net als de stof die wordt gebruikt, hanteren mensen verschillende protocollen of schema’s voor microdosering. Veelvoorkomende voorbeelden van schema’s zijn twee vaste dagen per week, om de dag of het nemen van een microdosis gedurende vier opeenvolgende dagen, gevolgd door drie rustdagen.
Waarom doen mensen aan microdoseren?
Mensen kiezen om verschillende redenen voor microdosering. Het Microdosing Institute noemt meer dan 28 gerapporteerde redenen op, waarom mensen ervoor kiezen om te microdoseren.
Een veelvoorkomend motief is het vergroten van creativiteit. Mensen denken dat een kleine dosis nemen van een psychedelische stof een vergelijkbare toename van de mentale activiteit oplevert, die bij grotere doses wordt gevoeld, zonder de nadelige gevolgen van een volledige trip. Anderen wenden zich tot microdosering om psychische problemen zoals depressie en angst te verlichten. Terwijl sommigen microdosering gebruiken voor het oplossen van problemen, het vergroten van de concentratie, de besluitvorming en de productiviteit helpen te verbeteren.
Werkt microdoseren?
Hoewel de praktijk al tientallen jaren bestaat, waren de rapporten tot recent zeer anekdotisch, gebaseerd op de ervaring van een enkele individu. In feite was er tot de laatste paar jaar weinig tot geen wetenschappelijk bewijs om deze beweringen te bevestigen.
Nu, dankzij een nieuwe opkomende interesse en onderzoek naar de kracht van psychedelische drugs, beginnen wetenschappers de werking van microdosering beter te begrijpen en hier meer over te publiceren. Een van de eerst gecontroleerde onderzoeken naar microdosering, toonde aan dat wanneer proefpersonen een microdosis LSD tot zich namen, zij veranderingen in de perceptie van tijd lieten zien, een veel voorkomende ervaring bij het nemen van grotere doses van dit middel.
Een in 2020 gepubliceerd onderzoek van de Beckley Foundation onderzocht of een microdosis LSD pijn zou kunnen verminderen. Dit onderzoek gaf aan dat een dosis van 20 microgram LSD de pijn significant verminderde in vergelijking met een placebo, waardoor de pijntolerantie met 20% werd verhoogd, resultaten die vergelijkbaar zijn met die waargenomen zijn na toediening van opioïden, zoals morfine en oxycodon, bij gezonde vrijwilligers.
Is microdoseren legaal?
Beide middelen die gewoonlijk worden voor het gebruikt van microdosering, psilocybine-bevattende paddo’s en LSD, worden vermeld als klasse A-medicijnen onder de Misuse of Drugs Act. Dat betekent dat ze illegaal zijn om te bezitten of te verkopen. Voor het bezit ervan kunnen mensen tot wel zeven jaar gevangenisstraf en een boete krijgen. Voor productie en verkoop kunnen mensen levenslang krijgen.
Daarom maakt het bezit van zelfs zeer kleine hoeveelheden van deze middelen, ze illegaal. Het is onwaarschijnlijk dat iemand die wordt betrapt met 5 tot 10 microdoses een vrijheidsstraf krijgt, maar het is goed mogelijk en zou in het meest optimistische geval leiden tot een waarschuwing, wat gevolgen kan hebben voor werk, reizen en onderwijs.
Is microdoseren veilig?
Aangezien microdosering nog in de kinderschoenen staat wat betreft onderzoeken, zijn er zeer weinig gegevens die erop wijzen dat microdosering veilig, dan wel gevaarlijk is. Nogmaals, de anekdotische studies en rapporten die voorhanden zijn, tonen zelden enig potentieel gevaar voor schade, maar alleen omdat een microdosis klein is, betekent dit niet volledige zekerheid.
LSD en paddo’s staan beide onderaan de grafiek die schade voor gebruikers laat zien, geproduceerd door professor David Nutt in 2010. Er zijn echter nog altijd risico’s verbonden aan het consumeren van welke stof dan ook. Mensen met een voorgeschiedenis van bijvoorbeeld een psychose, paranoia zijn of een familiegeschiedenis van ernstige psychische problemen, moeten psychedelische stoffen vermijden, ongeacht hoe groot de dosis, totdat verder wetenschappelijk onderzoek is voltooid.
Tenzij u microdoseert in een klinische omgeving, zullen de stoffen die u consumeert alleen illegaal worden gekocht. Daarom is er een risico op contaminatie, verkeerde etikettering of onbekende dosissterkte. Sommige van deze risico’s kunnen worden beperkt door een testkit te gebruiken, maar uiteindelijk, terwijl men wereldwijd een zinloos beleid van een drugsverbod volgt, blijft er een inherent risico bestaan dat de stof voorhanden, niet is wat een consument verwacht. De veiligste manier om dit risico voor zover mogelijk uit te sluiten, is door thuis paddo’s te kweken, maar dit heeft duidelijke juridische gevolgen.
Bronnen o.a. Leafie (EN), The Cut (EN), Business Insider (EN)
