Een proef onlangs bereikte een mijlpaal toen het werd goedgekeurd om mensen met een posttraumatische stressstoornis in Amerika te behandelen. Dit zou ook een goede timing kunnen zijn voor andere landen.
De meesten mensen hebben een vaste mening over drugs zoals ecstasy of LSD. De meerderheid van de mensen denken daarbij dat ze gevaarlijk zijn en illegaal moeten blijven. Angst voor deze drugs is soms begrijpelijk. De effecten zijn soms onvoorspelbaar en naast het aanpassen van de dosis hebben we slechts beperkte controle over hun effecten. Dat is heel anders dan de altijd populaire alcohol en cannabis die veel voorspelbaarder zijn in de manier waarop ze ons laten voelen, gedragen of denken.
Proeven met psychedelische geneesmiddelen zoals psilocybine, LSD of 3,4-methyleen dioxymethamphetamine (bij de meesten van ons bekend als ecstasy) zijn in volle gang en laten veelbelovende resultaten zien. Een van deze proeven bereikte een mijlpaal toen het werd goedgekeurd voor de behandeling van mensen met een posttraumatische stressstoornis in Amerika. Dit zou een goede timing kunnen zijn, aangezien sommige deskundigen een toename voorzien van personeel in de gezondheidszorg en van patiënten met PTSS als gevolg van Covid-19 voorspellen.
Onderzoek naar psychedelica neemt toe
Terwijl het onderzoek naar het therapeutisch potentieel van psychedelica in het verleden werd belemmerd, is er nu een heropleving van de belangstelling. De drijfveren van deze verandering zijn moeilijk te onderscheiden, maar er zijn enkele waarschijnlijke redenen.
In de hele westerse wereld stijgt het aantal psychische problemen, maar we weten niet waarom en kunnen alleen maar raden wat de mogelijke oorzaken zijn. De zoektocht naar een behandeling is duidelijk dringend en potentieel rendabel voor de farmaceutische industrie. We staan niet kritisch tegenover de industrie, want zonder hun investeringen in onderzoek en ontwikkeling zouden we niet de antidepressiva of andere medicijnen hebben waar veel mensen vandaag de dag op vertrouwen – maar we kunnen niet vergeten dat geneesmiddelen geen liefdadigheidsinstellingen zijn, het zijn bedrijven.
Een andere mogelijke motivatie is de corona pandemie. Sommige mensen voorspellen dat ziekenhuis medewerkers die betrokken zijn bij de behandeling van patiënten met Covid-19 psychologische problemen zullen ervaren, zoals posttraumatische stressstoornis. De geschatte risicocijfers zijn onthutsend: 10 procent van het personeel klinkt niet veel, maar gezien het feit dat er in een land als het Verenigd Koninkrijk zo’n 500.000 verpleegkundigen en 300.000 artsen zijn, zijn dat er tienduizenden die mogelijk hulp nodig hebben.
Een andere mogelijke motivatie is de dringende noodzaak om de manier waarop we met geestelijke gezondheid omgaan, in het algemeen, te veranderen. Het meeste bewijs dat we hebben over de behandeling van problemen wijst op het combineren van medicijnen met een of andere vorm van sprekende behandeling voor enige kans op succes. Het geven van pillen is relatief eenvoudig, maar dit combineren met een getrainde therapeut is dat niet; er zijn capaciteitsproblemen.
Voor alle retoriek van de overheid over het creëren van gelijkheid tussen geestelijke en lichamelijke gezondheid, zijn er kansen om tijdig in te grijpen veel beter bij een lichamelijk dan bij een psychologisch probleem. Natuurlijk is voor veel mensen deze scheiding tussen fysieke en mentale gezondheidsproblemen een nutteloze afbakening omdat ze met elkaar verbonden zijn. De levensverwachting van mensen met psychische problemen wordt verminderd door het verhoogde risico dat ze bijvoorbeeld diabetes ontwikkelen.
Verschil tussen man en vrouw
Hoewel we allemaal verenigd zijn in onze kwetsbaarheid voor geestelijke gezondheidsproblemen op een bepaald moment in ons leven, verschillen mannen en vrouwen in hoe psychologische problemen zich manifesteren en hoe ze zich ontwikkelen. Als het gaat om geestelijke gezondheid is de taal die gebruikt wordt om soldaten te beschrijven overgenomen tijdens de Covid-19 pandemie voor verpleegkundigen en ander personeel in de gezondheidszorg en sociale zorg, ondanks het feit dat hun ervaringen en motivaties om hun rol op zich te nemen radicaal anders zijn.
Een bijkomend probleem is dat de meeste soldaten mannen zijn en de meeste verpleegkundigen vrouwen: het onderzoek en de behandeling zijn over het algemeen bevooroordeeld ten opzichte van mannen en het lijkt erop dat dit nieuwe onderzoek naar de mogelijkheden van psychedelica in overeenstemming is met die traditie.
Hoewel de potentiële voordelen van deze psychedelica verleidelijk zijn om te ontdekken en te bewijzen, heeft de onderzoeksbasis die wordt gebruikt om ze te onderzoeken enige aandacht nodig als de resultaten enig voordeel willen opleveren voor een door vrouwen gedomineerde beroepsbevolking.
Er is nog een lange weg te gaan, want de meerderheid van het publiek is nogal resoluut en standvast in zijn opvattingen, evenals vragen over moraal en cultuur die vaak aan de conservatieve kant tot onbegrip leiden.
Bronnen o.a. BBC (EN), Independent (EN), ScienceFocus (EN)
.
