In april vroeg een student in de Verenigde Staten om extra uitstel van een opdracht, daarbij verwijzend naar enorme druk in in de winkel waar zij werkte. Spottend haar te kunnen betrappen op een leugen zei de leraar: “Welke bedrijven zijn er nu open tijdens de opdracht vanuit de overheid om zoveel mogelijk thuis te blijven?”. Ze antwoordde naar volledige eerlijkheid: “De wiet shop vlakbij de campus, we draaien overuren op dit moment”.
Inderdaad, terwijl de wereld in volledige stilstand leek te komen, werd de polsslag van de cannabisindustrie juist sterker. Hoewel veel cannabis onderzoek tijdelijk werd belemmerd toen universiteiten zich haastten om COVID-19-protocollen tot stand te brengen, bleven de studies wel doorgaan.
Hoewel het aantal cannabisgerelateerde publicaties in 2020 lager was dan het jaar ervoor (wat niet, behalve beursindexen?), bleven wetenschappers de mysteries van deze geweldig fascinerende plant ontrafelen.
Hier zijn enkele van de interessante topverhalen over cannabis onderzoek in 2020. (en voor de goede orde, de desbetreffende student kreeg uitstel van de leraar)
Ons begrip van het endocannabinoïdesysteem verbeteren
Het endocannabinoïde systeem werd pas in de jaren negentig ontdekt, waardoor het een relatief nieuw systeem is waar nog veel onbekend is. De twee receptoren in het endocannabinoïdesysteem, CB1 en CB2, lijken op elkaar, maar functioneren heel anders. Als gevolg hiervan was het moeilijk om medicijnen te vinden die selectief de ene boven de andere activeren.
De heilige graal van een op cannabinoïden gebaseerd medicijn zou er een zijn die is ontworpen om neurodegeneratieve aandoeningen en pijn te behandelen, en om ook neuroprotectie te bieden, door selectief CB2-receptoren te activeren zonder CB1-receptoren te activeren, waardoor de voordelen van het dempen van ontstekingen mogelijk zijn zonder een high te veroorzaken. Om dit te kunnen doen, moeten medicijnontwerpers weten hoe beide receptoren eruitzien wanneer ze rusten en wanneer ze geactiveerd zijn. Het probleem hierbij is: ze zijn erg klein.
Dit jaar konden wetenschappers eindelijk foto’s maken van CB1- en CB2-receptoren in verschillende activeringstoestanden met behulp van een methode waarbij elektronen op receptoren worden afgeschoten en gemeten hoe ze weerkaatsen. Het was een grote progressieve stap voorwaarts, en de hoop is dat deze foto’s kunnen worden gebruikt om specifieke medicijnen te ontwikkelen die profiteren van de enorme kracht van het endocannabinoïde systeem.
CB1- en CB2-receptoren spelen ook een concurrerende rol bij de belonende effecten van cannabis. Volgens een studie die eind 2020 werd gepubliceerd, zijn CB1-receptoren verantwoordelijk voor het plezierige karakter van lage hoeveelheden THC, maar worden de effecten van hoge doses aversief door de activering van CB2-receptoren. Door deze CB2-receptoren te activeren, wordt de hoeveelheid dopamine verminderd, een chemische stof in de hersenen die informatie codeert over wat je als goed ervaarde, zodat je het opnieuw kunt opzoeken en beleven. Dit gaat de dopamine-versterkende effecten van het activeren van CB1-receptoren tegen.
Daarom suggereert de studie dat je high, en de drang om ernaar te zoeken, het resultaat is van een strijd tussen je CB1- en CB2-receptoren: als CB1-receptoren meer geactiveerd zijn, wil je die high weer. Dit wijst op het aanvullende nut van gerichte CB2-receptormedicijnen als mogelijke therapieën voor stoornissen in het gebruik van middelen.
Legitiemer worden van cannabis voor de behandeling van chronische pijn
Veel artsen aarzelen om cannabis als pijnbehandeling aan te bevelen vanwege het gebrek aan ‘goede’ onderzoeken, dat wil zeggen bewijs uit placebogecontroleerde dubbelblinde klinische onderzoeken, de gouden standaard in klinisch onderzoek.
Hoewel het onjuist is om te zeggen dat dergelijke cannabis onderzoeken niet bestaan, beslaat het aantal studies voor cannabis geen gigantische hoeveelheid in de medische literatuur. Er zijn in 2020 echter wel twee kleine onderzoeken naar de gouden standaard gepubliceerd die de pijnstillende voordelen van cannabis bij chronische pijn ondersteunen.
Een studie toonde aan dat een 48: 1 THC: CBD-olie die sublinguaal wordt toegediend via tinctuur, de kwaliteit van leven aanzienlijk verbeterde van vrouwen die lijden aan fibromyalgie, een vorm van chronische pijn die notoir moeilijk te behandelen is. Deze patiënten consumeerden gemiddeld 4,4 mg THC per dag en meldden dat hun pijn werd gehalveerd, hun vermogen om op het werk te presteren verbeterde en hun humeur aanzienlijk verbeterde in vergelijking met degenen die een placebo kregen. Dit benadrukt de veelbelovende effecten van slechts een matige THC-dosis bij de behandeling van deze slopende aandoening.
Een tweede studie testte de haalbaarheid van een inhalator-achtig THC-toedieningssysteem bij patiënten met chronische neuropathische pijn. Hoewel de onderzoekers slechts naar een enkele acute bevalling keken, was een kleine dosis THC van 1 mg voldoende om de pijn te verminderen in vergelijking met een placebo, en de voordelen hielden meer dan twee uur aan.
Samen ondersteunen deze onderzoeken de voordelen van THC bij de behandeling van chronische pijnsymptomen. Het is belangrijk om te benadrukken dat deze voordelen werden bereikt met kleine of matige THC-doses, wat belangrijk is om tolerantie voor het medicijn en een waarschijnlijk verlies van de therapeutische voordelen ervan te voorkomen.
Cannabis onderzoek wijst uit dat THC je niet per definitie lui maakt
Veel atleten wenden zich tot cannabis om hun prestaties te verbeteren, het plezier te vergroten en het herstel te bevorderen. Maar in tegenstelling tot de propaganda uit het Reefer Madness-tijdperk, wordt cannabis traditioneel gezien als dat het de mensen erg lui maakt.
Ondanks wat anti-drugscampagnes beweren, wordt het effect van THC op de motivatie om deel te nemen aan duurtrainingen niet goed begrepen. We weten dat CB1-receptoren, de primaire hooginducerende hersendoelwitten van THC, een belangrijke rol spelen bij de motivatie, maar het effect van THC zelf is onbekend.
Om het effect van THC op de motivatie van inspanning beter te begrijpen, hebben Franse wetenschappers muizen getraind om met hun neus een hendel aan te tikken om een loopwiel te ontgrendelen. Ze ontdekten dat THC geen effect had op de voorkeur van een muis om te rennen, hoe hard ze werkten om toegang te krijgen tot het wiel, of hun prestaties tijdens het hardlopen. Deze bevindingen suggereren dat THC de motivatie om te sporten niet beïnvloedt en weerlegt de overtuiging dat het roken van wiet je lui maakt.
De auteurs van het onderzoek ontdekten echter dat het genetisch elimineren van de CB1-receptoren van een muis hun voorkeur om te rennen verminderde. Dit is belangrijk omdat overmatige consumptie van THC een tolerantie kan veroorzaken, die men ervaart als een verzwakking van de effecten van THC, en wordt geassocieerd met de vermindering van CB1-receptoren.
Dit suggereert dat de motivatie kan afnemen bij veelvuldig gebruik van THC-rijke cannabis. Maar voor periodieke consumenten lijkt het erop dat een paar treffers je er niet van zullen weerhouden kilometers te maken.
Cannabinoïden kunnen symptomen van de ziekte van Parkinson behandelen
In de afgelopen tien jaar hebben wetenschappers de rol van CBD en THC onderzocht bij het vertragen van de progressie van leeftijdsgerelateerde hersenziekten zoals de ziekte van Alzheimer. Onlangs zijn ze begonnen met het onderzoeken van hun effecten op de symptomen van de ziekte van Parkinson en ontdekten dat de cannabinoïden sommige symptomen kunnen helpen verlichten.
Tremoren zijn bijvoorbeeld een kernsymptoom bij de ziekte van Parkinson dat kan worden verergerd tijdens periodes van stress, en er werd voorgesteld dat de angst- en stressverlagende effecten van CBD kunnen helpen tremoren te dempen. Om dit te testen, voerden Braziliaanse wetenschappers een dubbelblinde, placebo-gecontroleerde studie uit met CBD bij patiënten met de ziekte van Parkinson tijdens een gesimuleerde spreektest in het openbaar. Met behulp van een versnellingsmeter om de grootte van de tremor te meten, ontdekten ze dat een enkele dosis van 300 mg CBD zowel angst als tremor verminderde in vergelijking met de placebo. Deze resultaten suggereren dat CBD kan helpen bij het dempen van tremor bij patiënten met de ziekte van Parkinson tijdens stressvolle situaties.
Twee andere kernsymptomen van de ziekte van Parkinson zijn traagheid van beweging en stijfheid. Om deze symptomen te behandelen, wordt aan patiënten gewoonlijk een medicijn voorgeschreven dat L-DOPA wordt genoemd (dit is hetzelfde medicijn dat in het boek en de film Awakenings voorkomt). Het probleem met dit medicijn is dat het kan leiden tot ongewenste bewegingen die bekend staan als ‘dyskinesie’. Dus hoewel L-DOPA een patiënt met de ziekte van Parkinson in staat kan stellen gemakkelijker te bewegen, kan het de balans in de andere richting kantelen en ongewenste bewegingen veroorzaken.
Interessant genoeg zijn er verschillende manieren om deze ongewenste bewegingen te helpen blokkeren, zoals het blokkeren van CB1-receptoren en het activeren van CB2-receptoren. Gelukkig past THCV (tetrahydrocannabivarine), een van de vele cannabinoïden die door de cannabisplant worden geproduceerd, aan het farmacologische profiel dat nodig is om dyskinesie te temperen.
Spaanse wetenschappers testten het nut van THCV rechtstreeks tegen door L-DOPA geïnduceerde dyskinesie in een muismodel van de ziekte van Parkinson. Ze onthulden dat THCV het effect van L-DOPA op dyskinetische bewegingen vertraagde, en het verminderde hun intensiteit zodra het aanwezig was. Deze bevindingen suggereren dat THCV veelbelovende aanvullende voordelen kan hebben ten opzichte van L-DOPA door ongewenste bewegingen te verminderen en onderstrepen de belofte van op cannabinoïden gebaseerde therapieën voor de ziekte van Parkinson.
Een natuurlijke THC-achtige cannabinoïde ontdekt
Wetenschappers hebben de samenstelling van cannabis al bijna honderd jaar onderzocht en tot nu toe bijna 150 cannabinoïden geïdentificeerd. Het is opwindend wanneer een nieuwe cannabinoïde wordt ontdekt, omdat, net als recent ontdekte Egyptische mummies, nieuwe cannabinoïden dienen als aanwijzingen om het mysterie achter het bereik van de effecten van de plant beter te begrijpen.
Italiaanse wetenschappers isoleerden een nieuwe cannabinoïde, THCP (tetrahydrocannabiphorol), uit de FM2-stam en testten het vermogen om te binden aan de endocannabinoïde receptoren en het gedrag van de muis te beïnvloeden. THCP bootste de traditionele effecten na die door THC worden veroorzaakt en leek dit sterker te doen dan wat anderen over THC hebben gemeld. Dit kwam tot uiting in een hoge affiniteitsbinding aan de endocannabinoïde receptoren, CB1 en CB2, die nodig zijn om stoned te worden, pijn te verminderen, enz.
In vergelijking met verschillende onderzoeken lijkt het erop dat THCP zich ongeveer 30x sneller bindt aan CB1-receptoren en 6x sneller aan CB2-receptoren dan THC. Hoewel dit niet betekent dat THCP je 30x meer high geeft dan THC, impliceert het dat zelfs lage hoeveelheden THCP een mogelijke boosdoener zijn waarom verschillende soorten verschillende bedwelmende effecten hebben, zelfs als ze hetzelfde THC-gehalte hebben. Om dat het geval te laten zijn, moeten er nog veel vragen worden beantwoord. Hoeveel komt er bijvoorbeeld naar de hersenen? Houd in ieder geval de komende jaren in de gaten voor meer informatie over THCP.
Bronnen o.a. CannabisIndustry (EN), Leafly (EN), Medium (EN)
