Kekeletso Lekaota besteedt haar werkdagen aan het voeden van rijen cannabisplanten voor de oogst. Ze snoeit een paar vergeelde bladeren van stengels met dikke, bloeiende koppen, ze zegt dat het werk een zachte aanraking en delicate handen vereist.
Het is een oogst waarmee Lekaota 18 maanden geleden nog geen ervaring had, toen ze in haar plaatselijke krant een advertentie van een cannabis teler zag. Nu traint de 27-jarige anderen hoe ze de planten voor MG Health Ltd., een leverancier van farmaceutische cannabisproducten, kunnen kweken in een boerderij en olie-extractiefaciliteit in Lesotho, het kleine, bergachtige koninkrijk aan alle kanten begrensd door Zuid-Afrika.
“Ik wist niet wat cannabis was – het was pas toen ik solliciteerde voor deze baan dat ik me realiseerde dat het ‘dagga’ was,” zei Lekaota, met een woord voor wiet afgeleid van de lokale Khoisan-talen, terwijl ze de kassen klaarmaakte voor hun vereiste 12 uur aan duisternis.
Marihuana wordt op grote schaal geteeld in Lesotho, sinds mensenheugenis een van de armste landen van Afrika – waarbij het lang gebruikt werd als medicijn door de inheemse Basotho-bevolking. Het is gemakkelijker om te groeien en lucratiever dan andere gewassen zoals maïs en suikerriet, en het overvloedige water en de vruchtbare grond van het land bieden ideale omstandigheden. Veel gezinnen vertrouwen op het extra inkomen van illegale verkoop aan recreatieve drugsgebruikers om de basiskosten te dekken, zoals het naar school sturen van hun kinderen.
De regering van Lesotho probeert nu de ontwikkeling van legale plantages aan te moedigen die de ontluikende wereldwijde medische cannabisindustrie te ondersteunen om haar belastinggrondslag te verbreden – momenteel gedomineerd door de export van diamanten, water en wol – en daarbij tevens meer banen te creëren. Ongeveer tweederde van de 2,2 miljoen mensen van het land woont in plattelandsdorpen, en velen overleven van de zelfvoorzienende landbouw. Cannabis is een cruciaal onderdeel van de landbouwstrategie van de overheid, waarvan ze hoopt dat het helpt bij het financieren van basisinfrastructuur zoals wegen, elektriciteit en waterleidingen.
In 2018 werd Lesotho de eerste Afrikaanse natie die vergunningen uitgaf voor de teelt van cannabis voor medicinale doeleinden. Buitenlandse investeerders, waaronder de Canadese bedrijven Supreme Cannabis Co., Canopy Growth Corp. en Aphria Inc., hebben sindsdien tientallen miljoenen dollars in een handvol faciliteiten gestort, aangetrokken door de lage productiekosten. We schreven er al eerder over in dit artikel.
MG Health, de grootste commerciële producent van Lesotho, ontving vorig jaar $ 7,6 miljoen van Supreme Cannabis in ruil voor 10% van het bedrijf dat toen Medigrow Lesotho heette (Supreme heeft aangegeven dat het uiteindelijk medicinale cannabisolie van Lesotho naar Canada wil exporteren). MG Health is van plan om maar liefst 3.000 werknemers lokaal in dienst te nemen – op dit moment ongeveer 350 – zodra het binnen enkele jaren volledig in productie is, zegt CEO Andre Bothma.
Het bedrijf oogst een marihuanasoort met lage niveaus tetrahydrocannabinol (THC) – de stof die je stoned maakt – om aan de voorschriften te voldoen. Het exporteert niet-psychoactieve cannabidiol (CBD) olie-extracten en andere medische cannabisproducten voornamelijk naar Zuid-Afrika, en werkt aan het betreden van markten in Europa en het Midden-Oosten, evenals Australië.
“We hebben first-mover voordeel in Afrika en we denken dat de markt enorm is”, zegt Bothma.
CBD is een snelgroeiend stuk van de wereldwijde cannabismarkt van zo’n $ 340 miljard. Alleen al in de VS wordt de omzet van CBD naar verwachting vervijfvoudigd tot ongeveer $ 20 miljard tegen 2024 van zes jaar eerder, aldus BDS Analytics.
Omdat de cannabisregels over de hele wereld versoepelen, wenden bedrijven zich tot goedkope regio’s voor levering. MG Health zegt dat het zelfs in de opstartfase in Lesotho voor ongeveer 93 cent per gram produceert, minder dan de $ 1 of meer per gram die het elders als norm noemt. Maar Lesotho zal te maken krijgen met concurrentie vanwege investeringen uit andere regio’s waarvan bekend is dat ze goedkoop zijn, waaronder Colombia en Jamaica, evenals andere Afrikaanse landen die in de voetsporen van Lesotho treden en de cannabis productie gaan legaliseren.
Om grote planten met dikke bloeiende koppen te krijgen, hebben telers gecontroleerde temperaturen tussen 20 en 28 graden Celsius (68 tot 82,4 graden Fahrenheit) nodig, veel luchtcirculatie om schimmelgroei te voorkomen en, in bloei, een strikt regime van 12 uur licht en een gelijke mate van donker, volgens MG Health.
Als medisch product is het absoluut noodzakelijk dat de geproduceerde CBD-olie gestandaardiseerd en niet-verontreinigd is en dat kwaliteitscontrole voor MG Health wordt uitgevoerd door de onafhankelijke LuCan Laboritories Ltd. Werknemers moeten douchen op het werk en meerdere lagen aan beschermende kleding dragen, die vervolgens na inlevering aan het einde van iedere dag worden gewassen voor de volgende dag.
De jonge juridische industrie in Lesotho heeft grote ideeën gegeven aan illegale telers, die soorten produceren die bekend staan om hun sterke psychoactieve effecten en verkopen deze aan Zuid-Afrikanen. Ze proberen arrestatie’s te voorkomen door op afgelegen locaties te produceren en waar mogelijk steekpenningen te verstrekken aan de autoriteiten.
Kotsoana Clementi, een 43-jarige die illegaal in zijn dorp groeit, op ongeveer 1,5 uur rijden van de hoofdstad Maseru, zegt dat hij graag wil samenwerken met een van de Canadese cannabisbedrijven voor een legale onderneming. Terwijl Clementi opvalt tussen andere dorpelingen met zijn blauw gebreide shirt, Guess-spijkerbroek en gepolijste zwarte schoenen, is de operatie in zijn kleine stenen huis zonder elektriciteit rudimentair en weinig ontwikkeld.
Na het oogsten van zijn wiet tussen maart en mei, vult Clementi honderden pakketten en verzegelt ze met de vlam van een paraffinelamp en het afgeronde uiteinde van een lepel. Hij rekent 15 rand ($ 1) per stuk en kan 380 pakketten per dag verkopen – een bedrag met een waarde van bijna $ 400 (hij zegt dat hij 60% van de verkoop houdt en de rest gaat naar de kosten voor drugsmuilezels en steekpenningen voor de grenspolitie).
“Het belangrijkste zou zijn om een investeerder te vinden – dan zou het hele dorp werk hebben”, zegt Clementi. “Ik zou nog steeds de leiding over het bedrijf willen hebben, maar de dorpsbewoners kunnen een aandeel van 2-3% hebben.”
Bronnen o.a. BusinessWire (EN), EngineeringNews (EN), SeattleTimes (EN), Time (EN)
