Colombia, een van ’s werelds grootste cocaïneproducenten, is lange tijd een belangrijke speler geweest in de mislukte war on drugs in Washington. Maar Gustavo Petro, de pas beëdigde Colombiaanse president, heeft een campagnebelofte gedaan om zijn land een andere richting op te sturen.
Vorige maand zei hij dat hij een einde zou maken aan de gedwongen uitroeiing van coca en wetgeving zou steunen om de verkoop van cocaïne te decriminaliseren en te reguleren in een poging om illegale markten en het winstmotief dat hen drijft te ondermijnen.
Meer drugspreventie
In de VS heeft de regering-Biden ook een belangrijke koeswijziging gemaakt. In april introduceerde Dr. Rahul Gupta, de directeur van het Office of National Drug Control Policy, een nieuwe strategie die meer gericht is op preventie. Het doel is om sterfgevallen als gevolg van een overdosis opioïden te voorkomen door de toegang tot medische behandelingen en programma’s voor herstel van verslavingen te vergroten. Ook zijn er lichtere straffen voor lichte drugsgerelateerde delicten.
Deze nieuwe strategie erkent dat de manier waarop het drugsprobleem is aangepakt niet heeft gewerkt. Door de VS geleide internationale drugscontroles zijn ook een duizelingwekkende mislukking geweest, wat heeft bijgedragen aan geweld en criminaliteit in plaatsen zoals Colombia. Het heeft ook de overstap naar synthetische opioïden zoals fentanyl aangewakkerd, waardoor veel sterfgevallen door een overdosis zijn ontstaan. Het nieuwe, vooruitstrevende nationale beleid van de regering-Biden is een stap in de goede richting.
Plan Colombia
In de jaren tachtig begonnen de Verenigde Staten nauw samen te werken met de Colombiaanse nationale politie om de illegale productie en handel in drugs terug te dringen, onder meer door cocavelden uit te roeien en smokkelaars te onderscheppen. In 1999 ondertekende president Bill Clinton de wet Plan Colombia toen het geweld en de drugshandel escaleerden en de bezorgdheid over de invloed van de guerrilla toenam. Het plan was onder meer bedoeld om de natie te stabiliseren en de drugsproductie te ondermijnen. Maar het gemilitariseerde optreden slaagde er niet in de cocaïneproductie uit te roeien.
Plan Colombia heeft ook een onthutsende menselijke tol geëist. De Waarheidscommissie die in 2016 werd opgericht als onderdeel van het vredesakkoord tussen de Colombiaanse regering en de Revolutionaire Strijdkrachten van Colombia, ontdekte onlangs dat de oorlog tegen de drugshandel meer dan negen miljoen slachtoffers heeft gemaakt, van wie de overgrote meerderheid burgers waren. Meer dan 450.000 mensen stierven, 121.768 werden vermist, duizenden werden ontvoerd, verkracht of gemarteld, en miljoenen werden ontheemd. Het panel riep Colombia en de Verenigde Staten op om toe te werken naar de wettelijke regulering van drugs.
Overdosiscrisis en drugsbestrijding
In de tussentijd heeft de overdosiscrisis in de Verenigde Staten vorig jaar alleen al meer dan 107.000 mensen gedood, een aanzienlijke versnelling van een dodelijke trend die de afgelopen twee decennia bijna een miljoen levens heeft geëist. Dr. Gupta – de eerste arts die de positie van drugstsaar bekleedde – kent de impact van deze crisis uit de eerste hand, aangezien hij als gezondheidscommissaris heeft gediend in West Virginia, de staat met het hoogste sterftecijfer door overdoses.
Hoewel een plaats als West Virginia misschien ver verwijderd lijkt van de oerwouden van Colombia of de bergen van Mexico, zijn ze verbonden door het Amerikaanse drugsbestrijdingsbeleid. Verbodsmaatregelen in het buitenland hebben niet alleen de drugsstroom niet gestopt, maar zijn ook een belangrijke aanjager geweest van de dodelijke innovaties in het drugsaanbod hier in eigen land.
Hoewel gedwongen uitroeiing het aanbod van drugsgewassen op een bepaalde locatie kan verminderen, hebben onderzoeken aangetoond dat deze verminderingen altijd tijdelijk zijn. In feite hebben experts al lang erkend dat hardhandig optreden op de ene plaats slechts een “balloneffect” creëert, waarbij productie en handel naar een andere plaats verschuiven. Telers verplaatsen de productie naar locaties waar minder toezicht wordt gehouden, en mensenhandelaars verhuizen naar nieuwe gebieden – zoals we hebben gezien in de verschuiving in de afgelopen jaren van Colombia naar Mexico en Midden-Amerika.
Verder zorgt het achtervolgen van dugsbazen er alleen maar voor dat drugshandelorganisaties worden opgesplitst in nieuwe facties, waardoor de concurrentie en het geweld in de bronlanden toenemen. Als gevolg hiervan worden mensenhandelaars naar steeds meer afgelegen en vaak ecologisch kwetsbare gebieden geduwd – met verwoestende milieueffecten die bijdragen aan het aantal ontheemden.
Van mensenhandelaar naar smokkelaar
En misschien wel het belangrijkste, gemilitariseerde controlemaatregelen en verhoogde grensbeveiligingsinspanningen creëren in feite prikkels voor mensenhandelaars. Om nieuwe winstbronnen te vinden zoeken ze naar middelen die gemakkelijker te produceren en te vervoeren zijn: van cannabis tot cocaïne en heroïne, tot methamfetaminen, en nu naar synthetische opioïden zoals fentanyl. Gecombineerd met het optreden tegen te veel voorgeschreven pijnstillers hier in de Verenigde Staten, heeft dit geleid tot een explosie in de toevoer van fentanyl die onze overdosiscrisis veroorzaakt.
Uiteindelijk hebben meer dan vier decennia war on drugs – geleid door de VS – de toevoer van illegale stoffen niet verminderd. Uit een recent VN-rapport blijkt dat het wereldwijde drugsgebruik met 26 procent is gestegen ten opzichte van tien jaar geleden. Een ander onderzoek door de Drug Enforcement Administration bevestigde dat ondanks tientallen jaren van deze broncontrolemaatregelen, de prijzen van drugs stabiel blijven, de zuiverheid en potentie hoog blijven, drugs overal verkrijgbaar blijven en overdoses omhoogschieten.
“Het is tijd voor een nieuwe internationale conventie die accepteert dat de oorlog tegen drugs is mislukt”, zei president Petro tijdens zijn inauguratietoespraak, in navolging van een argument dat de afgelopen jaren door andere Latijns-Amerikaanse leiders is aangevoerd. Het bevorderen van beleid dat geweld in het buitenland aanmoedigt, zal niets doen om de trend naar een steeds onveiliger drugsaanbod hier thuis te keren.
De regering-Biden heeft belangrijke stappen gezet om onze mislukkingen hier thuis aan te pakken, maar om blijvend succes te vinden, moet ze ook een einde maken aan onze drugsoorlog in het buitenland.
Bron: www.nytimes.com (EN)
